7 Nisan Karadeniz'i Anma Günü

7 Nisan'da Başbakan'ımızın da katılacağı bir törenle Karadeniz Sahil Yolu resmi olarak hizmete açılacak. Kesilecek kurdeleler sadece görkemli bir açılışın değil, aynı zamanda bir dönemin türkülere, hikayelere, fıkralara, romanlara ve resimlere konu olan kıyılarını da tarihe gömüyor olmanın simgesini taşıyor.

O kurdeleyi kesenler ve bu projenin bu şekliyle hayata geçirilmesinde katkısı olan bütün eski, yeni yöneticiler bu sorumluluğu paylaşıyor demektir.

Törenin yapılacağı yerin, Samsun'dan Sarp'a kadarki tek "yüz akı" yer sayılan, yolun modern tünellerle kıyıdan değil de iç bölgeden geçirildiği yegane alan olan Perşembe-Bolaman geçişinde olması hiç de şaşırtıcı olmasa gerek.

Oysa Trabzon şehir merkezinde, Giresun Kalesi önünde, Piraziz'de, Bulancak'ta ya da Araklı'da bu törenlerin yapılması daha uygun (!) olmaz mıydı? Başbakanımız konuşmasını yaparken, televizyonlar arka planda Karadeniz kıyılarının post modern dayanılmaz (!) güzelliklerini ve denizden metrelerce içerde kalmış yalılarını, kayık çekeklerini, sahil lokantalarını gösterseydi, sonra 90'lı yıllarda Orduluların yolu şehir dışına taşımak için yediden yetmişe gösterdikleri kararlı duruşlarını anlatsaydı yetkililer konuşmalarında.

Ne zamandır Giresun yerel basını illerindeki bir tartışmayı gündeme getiriyor. Giresunlular, “Ne oluyor da Ordu il sınırı bitiminde Piraziz'den itibaren yol denize iniyor ve Trabzon'a, Rize'ye kadar yerleşim bölgesi tanımaksızın kıyıları doldurarak devam ediyor bu katliam” diyorlar ve sahipsizlikten yakınıyorlar.

Ankara'daki meşhur Kuğulu Kavşağı tartışmalarını, açılışındaki İbrahim Tatlıses konseri ve semtlerden ücretsiz olarak alana getirilen yüzlerce insan ancak gölgeleyebildi. Karadeniz Sahil Yolu'nun burukluğu ise, mezarlık ziyaretlerinde yaşanan yarı ürperti yarı gerçekle yüzleşme duygularıyla ebedi devam edecek...

Belki bu işte emeği geçen bütün başbakanlar, bakanlar, yöneticiler Karadeniz'in kıyı kentlerine dağılıp aynı anda kesmelilerdi kurdeleleri. Belki İbrahim Tatlıses Ordu'da, Sibel Can Giresun'da, Özcan Deniz Trabzon'da ve Seda Sayan Rize'de aynı anda konser vermeliydi de hepten kara bir deniz olduğumuzun resmini çekmeliydik suratlarımızda yalancı sevinmelerle, yastığa başımızı koyarkenki iki yüzlülüğümüzle...

Yolumuz yoktu bir zamanlar, yol istedik...
Karşılığında Karadeniz'imizi verdik.
İyi alışveriş !

O zamanlar yol yoktu, ve sizin Ankara'da yazılan bu satırları okumanız için yolun iyi olması gerekiyordu ki erkenden okuyabilesiniz. Şimdi yolumuz var, ama gerek yok; artık internet sayesinde anında yolları kısaltabiliyorsunuz bu satırları okumak için.

O zamanlar yol yoktu, ve seçilenlerin tekrar seçilebilmek için çabucak memleketlerine gelmeleri gerekiyordu. Şimdi yol var, ama seçilenler havayollarını daha bir sık kullanır oldular.

Bundan böyle her yıl 7 Nisan tarihi tüm yurtta ve dünyada; yurtdışı temsilciliklerimizde, Türk-i Cumhuriyetlerde, Lefkoşe, Bingazi ve Trablus'ta “Karadeniz'i Anma Günü” olarak belirlenecek ve gün boyu etkinlikler yapılacak. Aklımız belki başımıza gelir diye...

Olsaydı yol da, böyle olmasaydı;
Giresun, Trabzon ve Rize'ye yazık olmasaydı.
Karadeniz'e yazık olmasaydı...

Büyük ihtimal şatafatlı gövde gösterileriyle ekranlara ve gazetelere yansıyacak bu tören, ya da gereksiz yapay gündemler nedeniyle gündemde bile yer alamayacak; ve bir gün gelecek birileri, bugünlerin yöneticilerini suçlayacak, bugünkü yöneticilerin geçmişteki seleflerini suçladıkları gibi...

Sonra herkes kendini temize çekecek, bir Karadeniz kara olacak..
Oysa hepimiz karayız, kara bir deniziz, Karadeniz'iz hepimiz...

Turgay TOPKAYA
ODTÜ Elektrik-Elektronik Müh.

Kaynak: KSKP(Karadeniz Sahillerini Koruma Platformu)

Lazuri.Com / 04.04.2007