Köyüm
Köyüm benim
Benim doğduğum
Köyüm Dutxe
Senden uzaktayım
Ben İstanbuldayım
Uzak düştüm senden
Senin için kazanıp getirmeğe
Geldim İstanbula
Kaç yıl oldu biliyorsun
Gelemedim
Üç yılda bir beş yılda bir gelebiliyorum
Elimi ayağımı bağladı İstanbul
Çok özledim çok özlüyorum herkesi
İnsanlarını çocuklarını
İneklerini bahçelerini
Ormanlarını tepelerini
Çocukken yüzdüğüm
Irmaklarını
Bulutlarını yağmurlarını
Bir ay olupda görünmeyen güneşini
Güneşini bir ayda kaç kez görebiliyorsun
Göğün görülmediği buluttan
Çok sever köyüm benim
Bulutu ve yağmuru
Bırakmıyor hiç
Bırakmıyorlar yıkıyorlar aklıyorlar
Köyüm benim
Hatırlayınca çocukluğumu
Yüreğim yerinden oynuyor
Kaybettiğim yaşıtlarım
Abazaşi Osmani
Memoğoli Riza
Ûuxina İlyasişi Fevzi
Xalikanuri Ebaşi Nezmi
Kru Helimişi Mecidi
Mokiki Şabani Ali
Ey gidi günler
Çocukken delikanlıyken
Gezdiğim toprakları
Çok özledim
Celayeskuri, Çumayida, Çirina,
Zendi, Mtaxori, Xalikana,
Omcore, Muxudoni, Xokvati
Asla unutamadım
Unutmayacağım
Ana toprağım, benim köyüm. |