BİBİŞ ÖUÖULEPE DO BEREPE

 

Gzaşi moöüas, kudepe muşi na oûüoçapûes opuûeşi berepe kobâiri. Entepes mevaxolişüule, kobâiri berepes xepe mutepeşis mûüuri bibişi öuöulepe na okaçuûes. Öiûa mûüuri mastvinale na coxons bibik, öuöulepes gza na var meçapûu berepe·en vogni.

-Awi entepes mu oşodaten? Yado berepes ôüitxi.

-Oxovuşkvaten! Nena gemiktures mutepek.

-Ho, “oxovu·kvaten” guri moxtimute ma dovuwvi, - Eşo renna mot nöoput emoras? Awi nana mutepe mu·i so renan?

 

-Aha, ek xenya! Artot(beraberi) icoxes berepek.

Xaçkeri na ûu qona mtelik memogures.

Bibi, ek nunüu gonwüimeri xeûu.

-Hayde, üap’ineri! Yado berepes na dovuwvi- İdit do öuöulepe mendiqonit!

Berepes na axelusteri bibişi öuöulepeüala tumbiş üele oxuûüvaées. Nana bibi méika mendraşa doputxu, edo berepe ideşüule, arşvacis muşi öuöulepes unüaôu. Muşeburat entepes mutxani uwu üaôineri qonaş üele igzalu(mendaxtu). Emus xut bibiş öuöuli notxozuûu. Aşote qonaşen, opuûeş galendo, bibişi lavoni ûibaşa gza dikaçu.

 

 

Xeleri(xeleberi), ma kudi komoviwüi, xe kodovuvali do dovuwvi:

-Wana ogzalu tkvani, bibepe!

 

Berepek iâiées.

-Mot iâiéapt, nosi titxupe! Yado berepes dovuwvi, - Öiûa bibepes ûibaşaüis gza üolayi aqvenan, eşo dogawonenani? Manişa kudepe komuiwüit, icoxit: oâiramuşaüis!

 

 

Kudepe jin yeûüoçes. Mtelik artet icoxes:

-Oâiramuşaüis, öiûa bibepe!

***

ÖRDEĞİN CİVCİVLERİ VE ÇOCUKLAR

 

Yolun ba··nda, külahlar·n· f·rlatan çocuklar gördüm. Onlara yakla··nca, çocuklar·n ellerinde yabani ördek civcivlerini tuttuklar·n· gördüm. Küçük yabani ·sl·kç· isimli örde·in civcivlere yol vermedi·ini çocuklardan duydum.

 

-Şimdi onlara ne yapacaksınız? Diye çocuklara sordum.

-Bırakacağız! Cevabını verdiler onlar.

-Evet “bırakacağız” Yüreğimden gelerek (sitemli bir şekilde) dedim.- Öyleyse neden yakalıyorsunuz o zaman? Şimdi anneleri nerede!

-İşte oradadır! Diye çocuklar beraber bağırdılar.

Kazılı olan tarlaları hepsi tarif ettiler.

Ördek, orada ağzı açık otuyordu.

-Haydi, koşarak! Diye çocukları çağırdım. – Gidin ve civcivleri götürün.

Çocuklar sevindikleri gibi yavru ördeklerle tümsek tarafına doğru koşuştular. Anne ördek biraz uzağa uçtu, çocuklar gittikten sonra, bir solukta(ani bir şekilde) civcivlerine koştu. Kendine göre onlara bir şey söyledi ve koşarak tarla tarafına gitti. Onu beş ördek yavrusu izliyordu(takip ediyordu). Böylece(böylelikle) ördek ailesi tarladan, köyün dışından göllüğe doğru yola koyuldular.

Ben neşeyle şapkamı(külahımı) çıkardım, elimi salladım ve bağırdım:

-Ördekler, gidişiniz seneye(seneye kadar ancak gidersiniz)!

Çocuklar güldüler.

-Neden gülüyorsunuz, seyrek akıllılar! Diye çocuklara söyledim. –Küçük ördeklerin göle kadar yolları kolay olur, öyle mi sanıyorsunuz? Çabuk şapkalarınızı (külahlarınızı) çıkarın: görenekedar (görüşünceye kadar)!

Şapkalarını çıkardılar. Hep beraber bağırdılar:

-Görünceye kadar, küçük ördekler!

Kaynak Kitap: OÜİTXUŞENİ SUPARA - Majurani Fila- Soxumi- 1937
Mamöarale(yazar): WİÛAŞİ İSKENDERİ