GURONİ M3KVİTURA

Germas na dibadu ar mékvitura iri xolo ondişen aşkurineûu. Ûroxun ar soti qa, yeputxun üvinçi, ncas mtviri na melas, mékvituras şkurnate guri ubangalapûu. Ar ndğas aşkurinu, jur ndğas aşkurinu, ar dolonis(xaftas) aşkurinu, ar wanas aşkurinu. Edo eüule didi iquşi(kodirduşi) emedeni şkurna muşi komeüilu.

-Mutuşen var maşkurinen.

Aşo dotku, mteli germa sersi muşite ranwüalu.

-Çkar var maskurinen, mitxani ginon iqvas!

Ar teri megabre(manebra) muşi nüitxu:

-Öe toli ğula, mgerişenti var gaşkurineni?

-Mgerişenti var maşkurinen, varti melişen, varti mtutişen. Çkar mutuşen var maşkurinen.-Dido mot bğağala. Quraptu mékviturak:

-Mgeri kewamiluna, arşvacis ovimxor.

*Hele, mu oâiéinoni mékvitira. Muüonayi uğnose ren...*

Ar ndğas mgerişeni qurapûes mékvitirapek, mgeriti emedeni keçkindu(yeçkindu). Guluûu muk mteli germas muşi mgeriş dulya şeni, amşkiyonu do guri muşis komeüilu ki:

Ar soti, gvaneri ar mékvitura oôöüomatiüon. Koşignu ar sotxaniş xolos mékviturapek qurapan do eya, bresti mgeri şinapan. Kododgitu mgeri, konaşiru do tamo tamo meüanöus kogöçüu. Üaişa komeüanöu na isternan mékviturapes.

İsiminûu muöoşi entepek emus noâisapan, edo mtelişen dido toli ğula, quci ginâe, üudeli müule, ti muşi naomskvaps mékviturak noâiéaps.

Do muşebura ntkumerûu ki:

-E cuma domiçvi, si opöüomare.

Bresti mgerik isimadeps do “nam mékviturak muşi guroni orapumu omskvanapsya” owüomilus kogööüu. Mutu var âiropan mékviturapek do daha(umosi) dido ixelapûes. Am xali diçoduşi ti mowonderi mékvitura ar didi kvaş jin yeéxonûu. Üaôulaş üuçxepe muşiş jin kododgitu do oğarğalus kogööüu:

-Memisiminit tkvan, maşkurinalepe. Memisiminit do man mowöedit. Awi tkvanda kogowiraminon ar ondi...man...man...

Em oras ti mowonderi mékvituraşi nena nunöu muşis konaöabu.

Ti mowoderi mékviturak mgeri koâireeûu. Çkvapek var âiropûes, mara muk âiropûu do şuri var aşvaneûu. Eüule na var ignapu ondi iqu.

Ti mowonderi mékviturak jin keéxonûu do şkurnate mgerişi woxles na ren didi mçire kvaş jin komelu. Muşisteri bultoni mgerişi üapulas konantxu, do eüule svas eşo oxuûüvasu ki, muşi ûüebis gamaxtimu na unûusteri, eşo awoneûu.

Dido unüaôu mékvitura, mencelis meluşaüis unüaôu. Emus eşo awoneûu ki, mgerik emus natxozun do ehe awi üibirepemuşite emus koga’ünasen.

Üaôulamuşis owüedus guri var meçu mékvitura, eüule mûüas na ren ar teri mûüuri tipiş tude kewicinu.

Em oras mgeri majuran üele unüaôinûu.

Mékvitura em mûüuri tipiş tude kewicinuşüule, emus dvawonu ki, ar mitxanik üurşuni oûüoçu.

Eüule mgerikti imûu. Muşebura isimadu “çkva mékvitura germas dido ren, kaiâiren, eti mutxani laşoroni steri unüaôinûuya”.

Tkvan mu ntukert:

-Mékvitura, mgeris oöüomale orapuşen na oşletinu guroba muşiûuyi? Varna uğnosoba muşiûuyi?

***

CESUR TAVŞAN

Ormanda doğan tavşanın biri herşeyden korkuyordu.

Ağaçlara kar düşse, bir kuş uçsa, nerede bir dal kırılsa tavşanın yüreği titrerdi. Tavşan bir gün korktu, iki gün korktu, bir hafta korktu, bir yıl korktu. Daha sonra büyüyünce korkusu hemencecik geçti.

-Hiçbir şeyden korkmuyorum.

Böyle dedi, ormanın tamamında sesi yankılandı.

-Kim olursa olsun, hiç kimseden korkmuyorum!

Arkadaşının biri sordu:

-E şaşı gözlü, kurtdan’damı korkmuyorsun?

-Kurtdan’da korkmuyorum, ne tilkiden, nede ayıdan. Hiç birinden korkmuyorum. -Neden çok konuşayım. Tavşan bağırıyordu:

-Kurt karşıma çıksa, hemencecik yerim onu.

*Ne komik bir tavşan. Ne kadar akılsız...*

Tavşanlar bir gün kurt için bağırıyorlardı. Kurt hemencecik çıkıverdi. Kurtluk işi için bütün ormanda geziniyordu. Karnı acıktı ve aklından geçiverdi ki:

Bir yerde, besili bir tavşan yiyebilsem. Yakın bir yerde tavşanlar bağırıyorlardı ve onu(gri kurdu) andıklarını duydu. Kurt durdu, koklayarak yavaş yavaş yaklaşmaya başladı. Oynayan tavşanlara iyice yaklaştı.

Kendisine nasıl güldüklerini dinliyordu. Hepsinden çok; şaşı gözlü, uzun kulaklı, kısa kuyruklu, kendini öven tavşan gülüyor.

Ve kendi kendine söylüyordu ki:

“Bekle beni kardeş, yiyeceğim seni”.

Gri kurt “hangi tavşan kendisini cesur olarak övüyor” diye bakıp düşünmeye başladı. Tavşanlar bir şey görmüyorlardı ve daha çok seviniyorlardı.Kendini beğenmiş tavşan bu hal bitince büyük bir taşın üstüne sıçradı. Arka ayaklarının üstüne durdu ve konuşmaya başladı:

-Korkaklar, dinleyin beni. Dinleyin ve bana bakın. Şimdi size bir şey göstereceğim....ben...ben...

Kendini beğenmiş tavşanın dili ağzına(damağına)yapıştı.

Kendini beğenmiş tavşan kurdu görmüştü. Başkaları görmüyordu, fakat kendisi görüyordu ve nefes alamıyordu. Daha sonra duyulmamış şey oldu.

Kendini beğenmiş tavşan korkudan havaya sıçradı ve önündeki büyük geniş taşın üstüne düştü. Kendisi gibi besili olan kurdun sırtına değdi ve sonra yere öyle patladı ki, derisinin kendinden sıyrılmak istediğini zannediyordu.

Tavşan çok korktu, kuvvetden düşünceye kadar koştu. Kurt peşinden peşinden geliyor ve işte şimdi dişleriyle ısıracağını zannediyordu.

Tavşan arkasına bakmaya cesaret edemedi, sonra ormandaki yabani bir otun altına yığıldı.

Kurt o zaman öbür tarafa koşuyordu.

Tavşan o yabani otun altına yığılınca, birinin kurşun attığını zannetti.

Daha sonra kurt’da kaçtı. “ Ormanda başka çok tavşan var, görülebilir, o bişe kudurmuş gibi koşuyordu” diye düşündü.

Sizler ne dersiniz:

-Tavşanı, kurda yem olmaktan kurtaran cesareti miydi? Yoksa akılsızlığı mıydı?

Kaynak Kitap: OÜİTXUŞENİ SUPARA Majurani Fila - Soxumi -1937
Yazar: Wiûaşi İskenderi